____________________________________________




Çerkez Sürgünü...

                    tamı tamına altmış kişiydiler
                    ve
                    en kuzeyinde
                    denizi kara
                    gecesi zifir
                    limanından bir denizin
                    on beş kişilik
                    ahşap bir takaya bindiler

                    karşı kıyı
                    umut
                    karşı kıyı
                    yaşam
                    ve karşı kıyı
                    özgür çocuklardı
                    yeniden filizlenen

                    yol uzun
                    ve deniz
                    bir o kadar hırçındı

                    bir bebek öldü
                    ve
                    yedi gün
                    yedi gece
                    ölü bebeğine
                    ninni söyledi
                    bir anne

                    hiç kimse işitmedi
                    ikisini de

                    yük ağır
                    yaşam ise
                    hafiflemek ti

                    bir adam
                    donuk bakışlardan bildi
                    ve
                    kopartıp göğsünden bebeği
                    denize verdi

                    bitkin
                    bir o kadar da perişandılar
                    oysa
                    ne kadar da çok tanrıları vardı
                    bir zamanlar

                    tanrı
                    su
                    yer
                    gök
                    ve
                    ateşti

                    şimdi ise tekti

                    bir gece vakti
                    bir anne
                    bırakıp kendini taka dan
                    sessizce denize indi
                    ve
                    ölü bebeğe
                    olmayan sütünü verdi

                    kör olmuştu tanrılar
                    ne
                    olmayan sütünü veren anneyi
                    ne de
                    bebeği
                    hiç biri göremedi

                    " o senin de annen miydi babaanne?
                    çünkü sen
                    o geceden sonra
                    hiç balık yemiyor
                    ve
                    hiç bir
                    kör tanrı’ya inanmıyorsun !... "

                    tamı tamına altmış kişiydiler
                    ve
                    en kuzeyinde
                    denizi kara
                    gecesi zifir
                    limanından bir denizin
                    on beş kişilik
                    ahşap bir takaya bindiler

                    ve
                    en güneyinde
                    denizi kara
                    gecesi zifir
                    limanından bir denizin
                    on beş kişilik
                    ahşap taka dan
                    on beş kişi indiler...

    ahad...


Okuduğum bir gerçek yaşam öyküsünden!...


Not: 1864 Yılından itibaren Rusya daki topraklarından sürgün edilen, Karadeniz’in hırçın dalgaları arasında, Kerç, Anapa, Tuapsi ve Soçi limanlarından küçücük teknelerle Samsun, Trabzon, İstanbul, Varna ve Köstence sahillerine ulaşmaya çalışırken boğularak ve açlıktan ölen, zalim tüccarlar tarafından dönüp daha çok yolcu almak için denize dökülen ( 600.000 -1.500.000 ) Çerkez Halkının anısına...
______________________________________________
http://www.edebiyatdefteri.com/siir/546135/ adresinden alıntılanmıştır.