Evet... 15 Temmuz 2016 tarihi bir kara leke gibi ülkem için. Ama benim için sadece bu fotoğrafı hatırlatıyor. Niye mi? Çünkü tam o gece kızımla birlikte yıldız pozlama için Safranbolu'da Beştepeler mevkisinde bulunuyorduk. Önce dinlediğimiz radyo kanalı gitti, oluyordu ara sıra, anlamsız kesintiler. Öyle sandık önce. Sonra kızım, "Darbe oluyormuş baba!" dediğinde, "Hadi canım, bu saatte, ne darbesi, kim yapacak ki?" demiştim. Doğruymuş. Bir avuç kandırılmış asker boğaz köprüsünü işgal etmiş. Eee diğerleri? Kandırılmayanlar? Polisler, Özel Harekat? Bi gariplik vardı. Gece boyu biz fotoğraflarımızı çektik. Saat 1:30'da Safranbolu içinde gezdik. Millet bankamatiklerde sıra olmuş, fırında ekmek yok. Garip... Çok garip.

Sonra anladık işi.. Dün kucak kucağa olanlar yollarını ayırmış, birbirine darbe yapmaya kalkıyormuş.

Cumhurbaşkanı Marmaris'e, Başbakan Ilgaz'da, MİT müsteşarı sığınakta... Vatandaşı sokağa çağırıyorlardı.

Çıkmadım. Bugün yıl dönümü, Bayram ilan edilse de, benim bayramım değil. Halkı birbirine kırdıranların bayramı olabilir, Ama benim olamaz. Boğazı kesilen askerler, tanklar altında ezilenler.. Vahşet... Oysa bir avuç askerdi, kandırılmış. Diğer bir alayla kolayca bastırılabilirdi. Sivil vatandaşların silahlı askerlerin üzerine sürülmesi ne saçma gelmişti bana, ki hala öyle düşünüyorum. 250'den fazla can heder oldu.

O gece herkes işini yapıyordu velhasıl. Hain hainliğini, kandırılan kandırılmışlığını, korkak korkaklığını, kahramanlar kahramanlığını...

Ben de fotoğraf çekiyordum, yani ben de işimi yapıyordum. Hala yapmaya devam ettiğim gibi.

Kandırılmadım, inanmadım, sorguladım, sorgularım, aklım var. Yetkim olmasa da fikrim aklımın süzgecinden geçen ihaneti görmeme yetiyor şükür.

Allah beterlerinden saklasın. Kandırılmayan, doğru kararlar veren, ülkemi kalkındıran, vatandaşını oy pusulası gibi görmeyen, ayrıştmak yerine, bütünleşmeyi esas alan, ilkeli, güler yüzlü liderler nasip etsin Rabbim.

Belki o zaman Corona da korkup kaçar bizden.. 😊